Parsons, toplumun hem hekimlere hem de hastalara belirli bir rolü önsel olarak biçtiğini ve bireylerin hastanelerde sadece bu tür rolleri oynadıklarını söylemiştir. Parsons,
Hastalığı insanın kişiler arası sorumluluk duygusu ve rol sorumluluklarından kaçmak için meşru bir neden sağladığı için tehlike olarak görmektedir. Bu sebeple, alışılmış rolleri yerine getirmemek hastalığın mazeret olarak kullanılmasını engellemek için sosyal kontrol sistemine ihtiyaç vardır. Kısacası, bireylerin toplumda yerine getirmeleri gereken sorumluluklarından kaçmalarını ve hastalığın sosyal olarak bulaşmasını önlemek için bireyin hasta statüsü ve rolünün sosyal kontrol sistemi içerisinde doktorlar tarafından resmi olarak belgelendirmeleri gerekmektedir.
Parsons a göre Hasta mümkün olduğu kadar çabuk iyileşmek isteyecektir. Hekimlere başvuracak ve yardım isteyecektir. Bazı etkinliklerini ve sorumluluklarını( is ve evle ilgili görevler vb.) yerine getiremeyecektir. Bakıma ihtiyacı olacaktır, iyileşmek ve kendi kararı ve isteğine bağlı olmayacaktır. Hekim ise hastalığı iyileştirmek için, yüksek düzeyde ki bilgi ve becerilerini kullanacaktır. Kendi çıkarları ya da para için değil, kamunun çıkarı ve hastanın iyiliği için hareket edecektir. Tarafsız olacaklar ve duygusal davranmayacaklardır. Hastanın davranışlarını kendi değerleri ile değerlendirmeyeceklerdir. Meslek kurallarına göre hareket edeceklerdir.
Bu durumda;
1. Hastanın fiziksel ve kilsisel hayatın en ücra köselerini bilmeye hakkı vardır.
2. Çok ciddi bir şekilde, mesleksel bir özerkliğe sahiptirler.
3. Hasta ile olan ilişkilerinde hâkimiyet ellerindedir.
Parsons hekim hasta ilişkisinde hasta olmayı biyolojik ya da psikolojik bir burum olarak görmemiştir. Toplumsal bir sorun olarak görmüştür. Parsons a göre insanlar hastalıkları hakkında seçim yapabilir veya hasta rolü yapabilir. Buna katılan sosyologlar olsa da ne kadar doğru olduğu tartışılır bir konudur.
