Daha önceden belirli bir programa uymadan, ortada bir sahne planlaması olmadığı halde anında oynanan oyunlar doğaçlama oyunlardır. Tiyatro hayatın provasıdır sözünü en iyi doğaçlama oyunlar ve doğaçlama yapabilen oyuncular doğrular.
Bu eğitimlerde örneğin bir fotoğraftan, bir gazete haberinden yola çıkarak ortaya bir kişilik koymanız istenir. Kendinizi o kişinin yerine koyup doğaçlama olarak oynar ve o karaktere hayat vermeye çalışırsınız . Planlanmış bir sahne ya da yazılmış bir senaryo ortada yoktur. O kişi böyle konuşur, böyle hissederdi deyip bunu içinizden geldiği gibi yansıtırsınız. Eğitmeniniz de doğaçlamanızın kalitesine bakar. Ayrıca çok kişili doğaçlamalarda sürekli partnerinizi takip etmeniz oyunculuğun püf noktaları içindedir.
Çocuk oyunlarının hepsi oyunculukta doğaçlama örnekleri diye tanımlanabilir. Günümüzde özellikle dizi oyunculuğuna olan talep o kadar fazlalaştı ki kamera önü oyunculuk teknikleri eğitimi bu arz talep bağlantısı sonucu öne çıkmaya başladı. Ama sonuçta doğaçlama oyunculuk sahne sanatlarının temel konularından biri olarak duruyor.
Bir Doğaçlama Örneği
Bu konuda anlatılan bir hikaye doğaçlama oyunculukta püf noktaları konusunu hoş biçimde örneklemektedir. Film yönetmeni karşısına gelen oyuncu adayı genç kıza çantasındaki eşyalara ait hikayeler anlatmasını söyler. Kız çantayı ortaya döker ve içindeki tarağın, makyaj malzemelerinin, not defterinin, cüzdandaki fotoğrafların hatta yarım kalmış bir simidin hikayelerini ustalıkla anlatır. Yönetmen de kıza hiç fena olmadığını ve onu arayabileceklerini söyler, kız gider.
Sonra çantanın unutulduğunu fark eden yönetmen yardımcısına seslenir ve biraz önce çıkan kızı geri çağırmalarını, çantasını odada unuttuğunu söyler. Yardımcı ise “Kimse bir şey unutmadı, o çanta benim” der. Yönetmen hızla kızın peşinden koşar, çünkü bir objeyi bu kadar rahat benimseyebilen kişi şüphesiz iyi bir oyuncu olacaktır.
